با سلام،
دوست داشتم بخشی از سفرم به روسیه را با شما در میان بگذارم.
داستان از اینجا شروع می شه: من علاقه مند به جهانگردی هستم ولی از جاهای توریستی که معمولا همه می رن خوشم نمی آد. دوست دارم به جاهای دور افتاده سفر کنم تا گوشه ای را ببینم که شاید کمتر کسی دیده.
این را هم بگم که من به اصطلاح بکپکر (Backpacker) هستم یعنی سفر را با هزینه کم انجام می دهم.

سفر من به داغستان در تابستان سال ۹۲ بود. قضیه این طور شروع شد که من خیلی راجع به داغستان شنیده بودم و برای من جالب بود که این جمهوری خودمختار در جنوبی ترین نقطه روسیه وجهه خوبی ندارد.

داغستان منطقه ای بسیار جالب است اکثریت جمعیت این منطقه مانند بخش وسیعی از قفقاز شمالی مسلمانند. در حدود سی زبان مختلف در آن صحبت می شود که مهم ترین آن ها درگین، لاک، لزگی، آذری، چچنی، تاباسرانی و بسیاری زبان های دیگر است.
بیش تر این زبان ها هیچ ربطی به هم ندارند و مردم به زبان روسی با هم صحبت می کنند.

طبیعت این منطقه بسیار زیبا و دست نخورده است که از یک طرف به دریای خزر و از سوی دیگر به کوه های زیبا قفقاز ختم می شود. منطقه داغستان بسیار سرسبز است و رودخانه های فراوانی چون سولاک، سامور، ترک و غیره در آن جاری است که مناظر چشم نوازی را می آفریند.

در کتب مسافرتی مثل Lonely Planet و سایت های روسی مثل ۲GIS تقریبا هیچ اطلاعاتی راجع به منطقه نیست.

از نظر پیشینه تاریخی داغستان قدیمی ترین منطقه روسیه است، شهر دربند قفقاز که توسط ساسانیان ساخته شده به عنوان جنوبی ترین و قدیمی ترین شهر روسیه بود و ثبت جهانی می باشد.

نکته جالب دیگر روستاهای این منطقه است که به آن ها آول می گویند. آول ها بر فراز کوه ها ساخته شده اند و تا حدی شبیه ماسوله یا اورامانات خودمان بسیار زیبا هستند.
یکی از آول های معروف کوباچی ست. نام قدیم این روستا به گفته اهالی منطقه زره گران بوده و در زمان ساسانیان جزو بهترین فلزکاران دولت ساسانی بوده اند. امروزه این مردم این روستا هنوز صنعت کاران ماهری هستند و صنایع دستی فراوانی درست میکنند.

پایتخت داغستان مخاچ قلعه نام دارد که بزرگ ترین شهر منطقه قفقاز شمال است. این شهر که توسط پطرکبیر ساخته شده دارای پارک های زیبا بوده و در شرق آن ساحل دریای خزر است که بسیار زیباست. یکی از دیدنی های مهم شهر مسجد جامع شهر است که به سبک عثمانی ساخته شده.

مردم داغستان بسیار مهمان نوازند. در طول سفرم همه کسایی که ملاقات کردم از پلیس و مغازه دار با من بسیار مهربانی کردند. یک بار وقتی به بقالی رفتم تا خرید کنم، پیرزن مغازه دار که فهمید من خارجی هستم با من به زبان آلمانی صحبت کرد که برایم بسیار جالب بود. علاوه بر آن من یک شب را در مخاچ قلعه و شبی را در دربند پیش دو خانواده گذراندم که بسیار مهمان نوازی کردند.

تصاویری که گذاشتم مربوط است به دره سولاک که رود خانه فیروزه ای رنگ سولاک به آرامی در عمق ۵۰ متری جریان داشت. پرواز عقاب ها صلابت توصیف ناپذیری ایجاد میکردند.

من به علت کمبود وقت مجبور شدم خیلی زود برگردم ولی آرزو دارم باز هم به آنجا برگردم.

فرشید منشی زاده