در این شب مهتابی
ای یار هفت سیم* من
حداقل تو با من به صحبت بنشین
که تمام وجودم سرشار از توست
شب و راه طولانی و قطار و نورهای دوردست
قلبم پر درد و غم
روحم پر اضطراب
گل‌های آبی و سرخ رنگ دشت را دوست می‌دارم
چشمان آبی‌ات همچون گل گندم
لبان سرخ‌ات همچون گل خشخاش
تو شمع همیشه روشن عزیز و زیبایی
سوزان بودی و ذوب شدی
عشق ورزیدی و ترکم کردی
عزیزکم، قسمت ما، زندگی با هم است
کنار تو، گلستان
دوری تو، رنج و عذاب
عمرم، محبوبم، قلبت را روی قلبم بگذار
کسی گناه تو را نمی‌شوید
بگذار مردم من را قضاوت کنند
پشت دیوار، دو گیتار، نواختن سر داده‌اند
نغمه‌ای آشنا از خاطرات کودکی
دلبرکم، نکند تویی؟
* گیتار هفت سیم
خواننده: وادیم کوزین (Vadim Kozin)
شاعر متن اصلی قبل از تغییر: آپولون گریگوریف (Apollon Grigoryev)
ترجمه: بهروز بهادری فر
داستان زندگی «وادیم کوزین»، خواننده و ترانه سرای روس، شنیدنی است.
پدرش تاجر و مادرش اصالتا کولی (روما) و اهل موسیقی بود. خوانندگی را از سنت پترزبورگ آغاز کرد و به زودی به شهرت رسید. رمانس‌های او که مانند دیگر رومانس‌های روسیه، از موسیقی کولی‌ها الهام گرفته‌اند، گوش‌نوازند.
او برای سیاستمدارانی مانند استالین، چرچیل، شارل دو گل و… موسیقی اجرا کرده است.
در مسکو، یک مامور «کا گ ب» (که بعدها خودش اعدام می‌شود) از وی درباره آهنگ‌هایی که برای لنین و استالین ساخته، سئوال می‌کند.
به فاصله کمی، به همجنسگرایی محکوم و به سیبری تعبید می‌شود. پس از گذشت مدتی، آزاد شده، اما دوباره او را تا پایان عمر به «ماگادان» تعبید می‌کنند.
آهنگ «دو گیتار» که ریشه‌های کولی دارد، بسیار معروف است و به اشکال مختلف و با تغییرات زیاد و توسط خیلی از خواننده‌های روس اجرا شده است.
