بایگانی دسته: آمار

شهر رویایی سنت پترزبورگ


نسخه آپارات: aparat.com/v/GiLAg

شاید بتوان «سنت پترزبورگ» را زیباترین و خاطره انگیز ترین شهر روسیه نامید.
«سنت پترزبورگ» که در دوره های زمانی مختلف، «پتروگراد» و «لنینگراد» هم خوانده می شد، حدود ۳۰۰ سال پیش توسط تزار «پتر کبیر» بنیان گذاشته شد و تا حدود ۱۰۰ سال پیش و تا انقلاب کمونیستی شوروی پایتخت روسیه بود.

گوشه به گوشه این شهر پر از خاطره و تاریخ است. در گوشه ای «میخاییل لومونوسوف» پایه های علم آموزی و دانشگاه در روسیه را بنا نهاد، در گوشه ای دیگر نخبگان فرنگ رفته علیه تزار کودتای نافرجام کردند، در گوشه ای «نیکلای گوگول» قدم می زده و طرح داستان می ریخته و در گوشه ای دیگر «آنا آخماتوا» شاعره رنج کشیده روس، شعر خلق می کرده.

رودخانه «نـِوا» و کانال ها و پل های متعددش بسیار دیدنی هستند. همین طور شهر «پترگوف» (Petergof) که به تقلید کاخ ورسای در کنار «سنت پترزبورگ» ساخته شده.
«شب های سفید» و «فستیوال بادبان های سرخ» این شهر در تابستان بسیار دیدنی و خاطره برانگیز است.

مردم «سنت پترزبورگ» خون گرم تر از مردم مسکو هستند و در کوچه و خیابان بیشتر خارجی می بینید و زبان انگلیسی و حتی فارسی می شنوید.

این شهر که خواهرخوانده اصفهان است، پایتخت فرهنگی روسیه محسوب می شود و هر ساله میزبان چندین میلیون توریست خارجی است و از این طریق میلیاردها دلار به اقتصاد روسیه کمک می کند.

بهروز بهادری فر
نسخه فیس‌بوک: goo.gl/tTm46d

چنان‌چه علاقه دارید درباره این شهر بیشتر بدایند، مطالعه مطالب زیر را پیشنهاد می کنم.

مراسم بادبان های سرخ
کانال های شهر سنت پترزبورگ
کلیسای جامع «ناجی در خون»، سنت پترزبورگ
«کلیسای جامع کازان»، سنت پترزبورگ
کلیسای جامع «سنت اسحاق» سنت پترزبورگ
مسجد سنت پترزبورگ
مظفرالدین شاه در سنت پترزبورگ
سنت پترزبورگ، سال ۱۳۱۰ خورشیدی
جشن پایان دبیرستان در روسیه
ویدئو: سنت پترزبورگ، تایم لپس
عکس روز: «سنت پترزبورگ» و رودخانه «نِوا» در زمستان
عکس روز: زمستان های سنت پترزبورگ
عکس روز: کلیسای عروج مریم مقدس، سنت پترزبورگ
ویدئو روز: مردم روسیه
محله ایزماییلوا مسکو
زبان اشاره در روسیه: الکل

دیدنی های نزدیک سنت پترزبورگ
کیژی پاگوست
جزایر «سالاوکی»

موفق‌ترین تک تیرانداز زن تاریخ

لودمیلا پاوْلیچِنکو

فردا ۹ می، یکی از مهمترین روزهای تقویم روسیه است. ۷۱ سال پیش در این روز بود که آلمان نازی تسلیم نامه‌ای را امضا کرد و به این ترتیب رسما شکست خود از ارتش سرخ شوروی در جنگ جهانی دوم را پذیرفت. از این جهت، روز ۹ می، «روز پیروزی» نام گرفت.
در جریان جنگ جهانی دوم ۲۰ و چند میلیون نفر اهل شوروی جان خود را از دست دادند. یعنی ۱۵ درصد جمعیت شوروی سابق شهید شدند! این رقم، ۴۰ درصد کل جانباختگان جنگ جهانی دوم است. این در حالی است که بیش از ۶۰ کشور درگیر این جنگ بودند. به عبارت دیگر، شوروی معادل حدود ۲۵ کشور تلفات داده.

از همین روست که مردم روسیه «روز پیروزی» را بسیار گرامی می‌دارند و برای کهنه سربازان احترام خاصی قائلند. به طور کلی روس‌ها بسیار به تاریخ و پیروزهای جنگی‌شان و نظامیان و فرماندهان جنگی خود می‌بالند.
از مهمترین بناها و نمادهای هر شهری، قهرمانان نظامی آن شهر است و خیلی از خیابان‌ها به نام نظامیان نامگذاری شده است.

پای صحبت هر خانواده‌ای که بنشینید، از جنگ جهانی دوم و از دست رفتگانشان در جریان جنگ، قصه‌ای برای گفتن دارند.
ماه می که شروع می‌شود، کشور خود را برای جشن عظیم «روز پیروزی» آماده می‌کند. فیس‌بوک و شبکه‌های اجتماعی و رسانه‌های روسیه را که مرور کنید، مردم درباره قهرمانان جنگ صحبت می‌کنند و عکس‌های تاریخی به اشتراک می‌گذارند.

یکی از قهرمانان جنگ جهانی دوم، «لودمیلا پاوْلیچِنکو» است.

«لودمیلا پاوْلیچِنکو» (Lyudmila Pavlichenko) تا ۲۵ سالگی و در طی فقط یک سال خدمت، ۳۰۹ نفر (از جمله ۳۶ تک تیرانداز) از نیروهای دشمن را از پای درآورد. و از این جهت یکی از برترین تک تیراندازان تاریخ و موفق‌ترین تک تیرانداز زن تاریخ محسوب می‌شود.

لودمیلا اصالتا اهل اوکراین بود و ضمن تحصیل در مقطع فوق لیسانس تاریخ، همزمان در دوره‌های آموزش تیراندازی شرکت می‌کرد. تا این که با شروع جنگ جهانی دوم، به صورت داوطلبانه به جبهه پیوست و طی یک سال به شهرت جهانی رسید.

او بعد از این که در جنگ توسط ترکش توپ دشمن زخمی شد، به دانشگاه بازگشت و به تحقیقات خود در زمینه تاریخ ادامه داد. وی همچنین مدتی را به آموزش تیراندازی مشغول بود و همین طور به سمت دستیار فرماندهی کل نیروی دریایی اتحاد جماهیر شوروی منصوب شد و جوایز معتبر متعددی را از آن خود کرد. از جمله آن‌ها، دو بار «نشان لنین» که عالی ترین نشان دولتی شوروی بود به وی اعطا شد و به عنوان قهرمان ملی شوروی معرفی گردید. همچنین دو تمبر یادبود در زمان شوروی به افتخار وی به چاپ رسید.
توضیح این که حدود دو هزار تک تیرانداز زن در ارتش سرخ شوروی خدمت می‌کردند که تنها ۵۰۰ تن از آن‌ها جان سالم به در بردند.

«لودمیلا پاوْلیچِنکو» اولین شهروند شوروی بود که توسط رییس جمهور آمریکا، شخصا مورد استقبال قرار گرفت و به کاخ سفید دعوت شد. در طی سفر او به آمریکا، «وودی گاتری» (Woody Guthrie) خواننده آمریکایی، آهنگی به نام Miss Pavlichenko در وصف او سرود که شهرت جهانی پیدا کرد.
خلاصه آهنگ این است که ۳۰۹ نازی را از پا درآوردی و برای همین دنیا همیشه تو رو دوست خواهد داشت.


Woody Guthrie – Miss Pavlichenko
لینک دانلود

لودمیلا پاوْلیچِنکو

این دو عکس از «لودمیلا پاوْلیچِنکو» سیاه و سفید بوده که به تازگی رنگی شده‌اند.

سال گذشته هم فیلمی محصول مشترک روسیه و اوکراین درباره زندگی او به روی پرده سینما رفت.

از دیگر تک تیراندازان معروف شوروی می‌توان از Vasily Zaytsev، Vasilij Kvachantiradze، Roza Shanina، Klavdiya Kalugina و Nina Lobkovskaya نام برد.

بهروز بهادری فر
نسخه فیس بوک: goo.gl/UM694o

مطالب مرتبط:
روز پیروزی
آهنگ «دُرنا»
آهنگ «پُلوشکا پُله»
آهنگ «کاتیوشا»
آهنگ «سموگلیانکا»
آهنگ «شب تیره»
ویدئو: هفتاد سال تاریخ روسیه در ۳ دقیقه

روز زن در روسیه

در روسیه هم مثل خیلی از کشورها، هشتم مارس، روز زن است.
بر خلاف روز مرد (۲۳ فوریه)، در روز زن، بازار گل و شکلات و هدیه داغ می‌شود. در محیط کار هم روز زن را جشن می‌گیرند و گاهی دفتر را تزیین می‌کنند و به خانم ها گل و کادو هدیه می‌دهند.
نماد روز زن در روسیه، از دوران شوروی به این طرف، گل خوشه ای و زرد رنگ «اقاقیای نقره ای» است که در روسیه به آن «میموزا» (Mimosa) می‌گویند. این گل در شمال ایران هم به وفور پیدا می‌شود، هرچند که بومی استرالیا است.
در این روز هدیه دادن گل لاله هم بسیار مرسوم است.

هم روز مرد و هم روز زن در روسیه تعطیل است. امسال دوشنبه را هم که بین تعطیلات آخر هفته (شنبه و یکشنبه) و سه شنبه بود تعطیل کردند.
با این توضیح که در روسیه اگر بین تعطیلات را به خاطر رفاه مردم تعطیل کنند، به جایش مردم یه روز تعطیل دیگر (معمولا شنبه) سر کار می‌روند.

جمعیت زنان در روسیه ۱۰ میلیون بیشتر از جمعیت مردان است. به عبارت دیگر، به ازای هر ۱۰۰ مرد، ۱۱۵ زن در روسیه زندگی می‌کند.
در مقام مقایسه، جمعیت زنان در ایران، ۱ میلیون کمتر از مردان است. یا به عبارتی، به ازای هر ۱۰۰ مرد، ۹۷ زن در ایران زندگی می‌کند.
شاید به همین دلیل باشد که در روسیه بیشتر زن می‌بینید تا مرد. به خصوص که خانم‌های روسی به طور تاریخی سختکوش و اهل کار هستند و در اکثر محیط‌های کاری، تعداد خانم‌ها بیشتر از مردان است.
خانم‌های روس در مشاغل سختی مثل برفروبی و رفتگری هم فعال هستند، هرچند که تقریبا ۱۰۰ درصد مردم روسیه، چه زن و چه مرد، باسوادند.
شاید به دلیل استقلال مالی خانم‌ها باشد که مردسالاری در روسیه کمرنگ است. با این وجود، رتبه روسیه در خشونت خانگی رتبه بسیار بدی است.

با توجه به این که عمر مردان کمتر از خانم هاست (که یکی از دلایل عمده آن مصرف زیاد الکل عنوان می‌شود) روسیه با بحران «بابوشکا» های تنها روبرو است. «بابوشکا» (Babushka) به روسی یعنی مادربزرگ یا خانم مسن.
اکثر این خانم ها صاحبخانه هستند (به دلیل خصوصی سازی بعد از شوروی) و حقوق بازنشستگی می‌گیرند، اما درصد قابل توجهی از آن ها دست تنها هستند و فامیل و خانواده ای ندارند.
به همین دلیل همسایه ها به این خانم‌های مسن رسیدگی می‌کنند و در موارد زیادی، بعد از فوت آن خانم، خانه او را به ارث می‌برند.
حتی در دورانی شرکت‌هایی به وجود آمده بودند که با این خانم‌ها قرارداد می بستند تا در قبال پرستاری و نگهداری و پرداخت مبلغی ماهانه، بعد از فوتشان خانه را به ارث ببرند.

بهروز بهادری فر

نسخه فیس‌بوک: goo.gl/97g5EF

مطالب مرتبط:
بابوشکا
کولی های روسیه

کارتون روسی درباره آلودگی محیط زیست


دانلود ویدئو (۲۰ مگابایت): goo.gl/uvo32H
نسخه آپارات: aparat.com/v/nM5IW
نسخه فیس بوک: goo.gl/s02qu8

در آستانه ۲۱ مین «کنفرانس تغییر اقلیم سازمان ملل در پاریس»، تماشای این انیمیشن کوتاه درباره آلودگی محیط زیست خالی از لطف نیست.
این «میکرو کارتون» محصول سال ۱۹۸۴ شوروی است که در زمان خود برنده چند جایزه بین المللی شد.
توضیح این که ۲۰ درصد جنگل های دنیا در خاک روسیه قرار دارد و از این جهت، روسیه بزرگ ترین تولید کننده اکسیژن دنیاست.
در واقع، نصف مساحت روسیه را جنگل تشکیل داده. در ایران تنها کمتر از ۷ درصد مساحت کشور جنگلی است.
در عین حال، روسیه با تولید ۵ درصد کل دی اکسید کربن در دنیا، بعد از چین و آمریکا در رتبه سوم قرار دارد.
سهم ایران از تولید دی اکسید کربن در دنیا، ۲ درصد و همتراز کشور صنعتی مثل آلمان است.

بهروز بهادری فر

مطالب مرتبط:
کارتون ماجراهای کاپیتان «ورونگل»
کارتون «بابا یاگا»، عجوزه روس
کارتون افسانه «تزار سالتان»
نوستالژی روسی!

داستان کاندوم در روسیه

کاندوم، سقط جنین، ختنه، روسیه، شوروی

در روسیه تزاری، درست مانند کشورهای اروپایی، کاندوم را معمولا از روده حیوانات درست می کردند.
بعد از انقلاب کمونیستی شوروی، در دهه ۳۰ میلادی بود که کارخانه ای در نزدیکی مسکو به نام Bakovski، با استفاده از رزین، شروع به تولید صنعتی کاندوم کرد.
این کارخانه تا حدود ۵۰ سال تنها کارخانه تولید کاندوم در کل شوروی بود و طی این مدت حدود ۲۰۰ میلیون قطعه کاندوم تولید کرد.
برای سال های سال عبارت «محصول شماره ۲» (Izdelie nomer dva) که مشخص کننده سایز بود، به جای کلمه کاندوم استفاده می شد. (سایز ۱ و ۳ بعد از مدتی از تولید خارج شد.)
جنس این کاندوم ها از لاتکس نبود و کیفیت خوبی نداشت. ضمن این که مثل اکثر محصولات، کاندوم در دوران شوروی کمیاب بود.
قیمت این کاندوم ها ۲ کوپک بود (هر صد کوپک یک روبل است). در آن زمان ۲ کوپک، قیمت بلیت اتوبوس یا یک لیوان شربت بوده.
بعد از فروپاشی شوروی، این کارخانه از کار افتاد و انواع و اقسام کاندوم وارد روسیه شد.

جالب این است که شوروی، اولین کشوری بود که سقط جنین را قانونی کرد. فقط برای دو دهه در زمان استالین، محدودیت هایی اعمال شد که خیلی هم سختگیرانه نبود.
امروزه روسیه، با وجود در دسترس بودن کلیه امکانات پیشگیری از بارداری، بیشترین تعداد سقط جنین در دنیا را دارد و سالانه ۶ میلیون روس سقط جنین می کنند. یعنی دقیقه ای ۱۲ نفر!
این عدد حتی از تعداد سقط جنین در چین هم بیشتر است. در واقع، تعداد سقط جنین در روسیه دو برابر تعداد زاد و ولد است. و خبر بد این که ۲۰ درصد سقط جنین ها، مربوط به دختران ۱۰ تا ۱۸ ساله است.
و از این جالب تر این که این رقم در زمان شوروی ۴ برابر امروز بوده. بارها و بارها از دوست و آشنا و فامیل شنیده ام که در زمان شوروی چند بار سقط جنین کرده اند.
سقط جنین در روسیه زیر پوشش بیمه است و هزینه آن توسط دولت تامین می شود. تا ۱۲ هفته به اختیار خانم باردار، از ۱۲ هفته تا ۲۲ هفته، اگر بارداری به دلیل تجاوز باشد، و بعد از آن به دلایل پزشکی و سلامتی مادر.

با وجود قانونی بودن سقط جنین و در دسترس بودن هرچند محدود کاندوم، جمعیت شوروی از ۱۶۰ میلیون نفر در دهه ۳۰ میلادی، به ۲۹۰ میلیون نفر در دهه ۸۰ میلادی رسید. بیشترین رشد جمعیت مربوط به دهه ۶۰ و ۷۰ میلادی، یعنی دوران رفاه نسبی بعد از جنگ جهانی دوم است. اما رشد جمعیت در روسیه امروزی، صفر یا منفی است.

و اما نکته آخر.
زمان شوروی، سعی کردند تا تمام مظاهر دینی را حذف کنند، از جمله، ختنه.
اما در عمل اکثر مسلمانان، مانند بعضی از مسیحیان و یهودیان، به رسم و رسوم خود پایبند ماندند و در خفا به سنت های خود عمل می کردند.
دولت شوروی، به طور چرخشی، اعتقاد و تعهد بعضی از مقامات مسلمان را چک می کرد تا مطمئن شود فرزندان پسر خود را ختنه نکرده اند. ولی همیشه دلیل و بهانه ای پزشکی برای ختنه فرزندان خود «بر خلاف اعتقاد شخصی» پیدا می شد! و بنابراین مسلمانان، حتی مقاماتی که زیر ذره‌بین بودند، به سنت ختنه وفادار ماندند.

بهروز بهادری فر

نسخه فیس بوک: https://goo.gl/63O71L

سنت پترزبورگ، قلب توریسم روسیه


نسخه آپارات: www.aparat.com/v/edY2y

شاید بتوان «سنت پترزبورگ» را زیباترین و خاطره انگیز ترین شهر روسیه نامید.
«سنت پترزبورگ» که در دوره های زمانی مختلف، «پتروگراد» و «لنینگراد» هم خوانده می شد، حدود ۳۰۰ سال پیش توسط تزار «پتر کبیر» بنیان گذاشته شد و تا حدود ۱۰۰ سال پیش و تا انقلاب کمونیستی شوروی پایتخت روسیه بود.

گوشه به گوشه این شهر پر از خاطره و تاریخ است. در گوشه ای «میخاییل لومونوسوف» پایه های علم آموزی و دانشگاه در روسیه را بنا نهاد، در گوشه ای دیگر نخبگان فرنگ رفته علیه تزار کودتای نافرجام کردند، در گوشه ای «نیکلای گوگول» قدم می زده و طرح داستان می ریخته و در گوشه ای دیگر «آنا آخماتوا» شاعره رنج کشیده روس، شعر خلق می کرده.

رودخانه «نـِوا» و کانال ها و پل های متعددش بسیار دیدنی هستند. همین طور شهر «پترگوف» (Petergof) که به تقلید کاخ ورسای در کنار «سنت پترزبورگ» ساخته شده.
«شب های سفید» و «فستیوال بادبان های سرخ» این شهر در تابستان بسیار دیدنی و خاطره برانگیز است.

مردم «سنت پترزبورگ» خون گرم تر از مردم مسکو هستند و در کوچه و خیابان بیشتر خارجی می بینید و زبان انگلیسی و حتی فارسی می شنوید.

این شهر که خواهرخوانده اصفهان است، پایتخت فرهنگی روسیه محسوب می شود و هر ساله میزبان چندین میلیون توریست خارجی است و از این طریق میلیاردها دلار به اقتصاد روسیه کمک می کند.

چنان‌چه علاقه دارید درباره این شهر بیشتر بدایند، مطالعه مطالب زیر را که طی یک سال گذشته تهیه شده اند، پیشنهاد می کنم.

مراسم بادبان های سرخ
کانال های شهر سنت پترزبورگ
کلیسای جامع «ناجی در خون»، سنت پترزبورگ
«کلیسای جامع کازان»، سنت پترزبورگ
کلیسای جامع «سنت اسحاق» سنت پترزبورگ
مسجد سنت پترزبورگ
مظفرالدین شاه در سنت پترزبورگ
سنت پترزبورگ، سال ۱۳۱۰ خورشیدی
جشن پایان دبیرستان در روسیه
ویدئو: سنت پترزبورگ، تایم لپس
عکس روز: «سنت پترزبورگ» و رودخانه «نِوا» در زمستان
عکس روز: زمستان های سنت پترزبورگ
عکس روز: کلیسای عروج مریم مقدس، سنت پترزبورگ
ویدئو روز: مردم روسیه
محله ایزماییلوا مسکو
زبان اشاره در روسیه: الکل

دیدنی های نزدیک سنت پترزبورگ
کیژی پاگوست
جزایر «سالاوکی»

نقشه ادیان و مذاهب روسیه

نقشه ادیان و مذاهب روسیه، دین، روسیه، روسی، مسیحیت، ارتودوکس، اسلام

کمی بیشتر از هزار سال پیش، «ولادیمیر کبیر» حاکم روسیه، نمایندگانی به کشورهای مختلف فرستاد تا دین های مختلف را بررسی کنند.
نمایندگان او مسحور شکوه و عظمت و زیبایی قسطنطنیه (استامبول) شدند و در نهایت هم دین این شهر، یعنی مسیحیت ارتودوکس به عنوان دین رسمی روسیه انتخاب و مسیحیت به عنوان ابزاری برای قدرت به کار گرفته شد.
تا قبل از آن مردم ساکن روسیه پاگانیست (شمن باور) بودند و به نیروهای خیر و شر طبیعی اعتقاد داشتند.

تزارها خود را نمایندگان خدا روی زمین می دانستند و هرگونه مخالفت با تزار، مخالفت با خدا تلقی می شد.
تزار «ایون مخوف» به شدت مذهبی بود و قبل از صدور دستور شکنجه و اعدام به خداوند متوسل می شد و در خلوت خود با خدا راز و نیاز می کرد.
به گفته بسیاری از صاحب نظران، مسیحیت ارتودوکس در طول تاریخ روسیه، به نوعی نقش چسب جامعه را ایفا کرده است و مانع از هم پاشیدگی کشوری به این بزرگی شده است.
کشوری که نه تنها حمله مغول ها را تاب آورد، بلکه با وجود عقب ماندگی تاریخی نسبت به غرب، عثمانی ها و ناپلئون و هیتلر را شکست داد.

حدود ۷۰۰ سال پیش «ازبک خان» حاکم مغول بخشی از روسیه، مسلمان شد و به تبلیغ و ترویج اسلام در روسیه پرداخت و از این تاریخ بود که اسلام رسما وارد روسیه شد.
امروزه اسلام، بعد از مسیحیت ارتودوکس، دومین دین مهم روسیه است.
اکثر مسلمان های روسیه سنی بوده و در منطقه قفقاز و همین طور تاتارستان (کازان) و باشقیرستان سکونت دارند.

بعد از انقلاب روسیه، یعنی حدود ۱۰۰ سال پیش، کمونیست ها مذهب را ممنوع کرده و تقریبا تمام مظاهر دینی را تعطیل کردند.

در زمان استالین، استانی با نام «استان خودگران یهودی» تشکیل شد. با این هدف که تمام یهودیان روسیه را در یک جا سکنی بدهند.
این استان که پایتخت آن شهر «بیروبیجان» (Birobidzhan) است، در جنوب شرق روسیه و در نزدیکی مرز چین قرار دارد.
ایده ای شبیه ایده صهیونیسم که هرگز موفق نشد و در حال حاضر درصد ناچیزی از مردم «بیروبیجان» یهودی هستند.

بعد از فروپاشی شوروی (سال ۱۹۹۱) سیاست دین زدایی کمونیست ها ملغی شد و خیلی از آثار و بناهای مذهبی تخریب یا تغییر کاربری داده شده، بازسازی و احیا شدند و در نهایت مردم در بیان و عمل به عقاید دینی خود آزادی پیدا کردند.

امروزه روسیه کشوری سکولار است، به این معنی که مذهب نقشی در سیاست ندارد و مردم در بیان و تبلیغ عقاید خود آزادند.

بهروز بهادری فر

مطالب مرتبط:
روزه در کلیسای ارتودوکس روسیه
تاریخچه مسیحیت و اسلام در روسیه
نقشه ادیان و مذاهب روسیه
دسته های مذهبی در روسیه
معبد همه ادیان

راه آهن سراسری سیبری

اولین خط راه آهن در روسیه حدود ۱۸۰ سال پیش بین سنت پترزبورگ و شهر پوشکین افتتاح شد. حدود ۸۰ سال بعد، یعنی در سال های پایانی حکومت تزاری، روسیه طولانی ترین شبکه راه آهن جهان یعنی «راه آهن سراسری سیبری» یا «ترانس سیب» را افتتاح کرد.
این مسیر که حدود ۹۳۰۰ کیلومتر طول دارد، مسکو را در یک سفر یک هفته ای به «ولادی واستوک» در شرق روسیه و نزدیک دریای ژاپن وصل می کند.
با راه افتادن راه آهن در سیبری، این منطقه که تا قبل از آن به سختی قابل دسترسی بود، رشد چشمگیری پیدا کرد. علاوه بر این، شاخه هایی از این مسیر، روسیه را به چین و مغولستان وصل می کنند.
قطارهای این مسیر طولانی، هم کوپه های لوکس و درجه یک و اختصاصی دارد و هم «پلاتسکارت» که چیزی شبیه خوابگاه سربازخانه هاست.
قیمت بلیت مسیر مسکو – ولادی واستوک از حدود ۳۰۰ دلار شروع می شود و کوپه های لوکس حدود ۱۲۰۰ دلار قیمت دارند.
اگر قصد خرید بلیت دارید، این سایت به زبان انگلیسی به کارتان می آید: www.transsiberianexpress.net

لازم به توضیح است که با آغاز به کار راه آهن «چین اروپا» به طول ۱۳ هزار کیلومتر که چین را به اسپانیا متصل می کند، «راه آهن سراسری سیبری» از این به بعد در جایگاه دوم قرار دارد و دیگر طولانی ترین راه آهن دنیا نیست.
از نظر طول شبکه راه آهن، روسیه با داشتن حدود ۱۲۸ هزار کیلومتر خط آهن، در رتبه سوم دنیا بعد از آمریکا و چین قرار دارد. در مورد ایران، این رقم حدود ۱۳ هزار کیلومتر است.

بهروز بهادری فر
مطالب مرتبط:
پلاتسکارت

ادامه‌ی خواندن

کانال های شهر سنت پترزبورگ

«سنت پترزبورگ» یا «ونیز شمال» روی رودخانه «نِوا» (Neva) سومین رودخانه طولانی اروپا (بعد از «دانوب» و «ولگا») واقع شده است.
حدود ۳۰۰ پل، بخش های مختلف شهر را به هم متصل می کنند و حرکت مداوم قایق های باری و مسافری در رودخانه و کانال ها، بسیار دیدنی است. حدود ۵۰۰ پل دیگر هم خارج از شهر وجود دارد.
این شهر حدود ۳۰۰ سال پیش به دستور تزار «پتر کبیر» ساخته شد و بیش از ۲۰۰ سال پایتخت روسیه بود.
«پتروگراد» و «لنینگراد» (شهر پتر و شهر لنین) از نام های قدیمی این شهر است.
گفتنی است «سنت پترزبورگ» خواهرخوانده اصفهان است.

ودکا


موزه ودکا در سنت پترزبورگ

حدود ۶۳۰ سال پیش، سفیر «جنوا» (شهر بندری در ایتالیا) نوشیدنی الکلی به نام «آکوا ویتا» (به معنی آب حیات) به شاهزاده مسکو هدیه داد و به این ترتیب این نوشیدنی تقطیری وارد روسیه شد.

نیم قرن بعد از آن، یک راهب به نام «ایسی دور» (Isidor) در صومعه ای در مسکو با روش تقطیری جدیدی از نان، الکل گرفت. همان چیزی که امروزه به نام «ودکا» شناخته می شود.
تا مدت ها این نوشیدنی فقط در دربار مسکو تولید و مصرف می شد، اما با گذشت زمان مردم عادی هم به این نوشیدنی روی آوردند.


انواع الکل روسی

بعدها حکومت تزاری به محبوبیت ودکا پی برد و با وضع قوانین انحصاری برای تولید ودکا، از محل مالیات بر آن، هزینه های جاری دولت را تامین می کرد. در مقاطعی در قرن نوزده میلادی، تا ۴۰ درصد درآمد دولت از محل مالیات بر تولید ودکا تامین می شد و به همین دلیل مصرف ودکا تبلیغ و ترویج می شد.

در دوران اتحاد جماهیر شوروی و بعد از جنگ جهانی دوم، دولت برنامه هایی را برای حل معضل بزرگ الکلیسم به اجرا گذاشت. از درمان معتادان الکل گرفته تا ایجاد محدودیت هایی در تولید و توزیع و مصرف ودکا.


«نه به الکل»، پوستری تبلیغی در زمان شوروی سابق

اما معضل الکلیسم، همچنان گریبانگیر روسیه است. حدود ۷۰ درصد نوشیدنی های الکلی مصرفی در روسیه، ودکا است و روسیه با میانگین مصرف ۱۶ لیتر الکل در سال به ازای هر نفر (جمعیت بالای ۱۵ سال) چهارمین کشور دنیا در مصرف الکل است (بعد از مولداوی، جمهوری چک و مجارستان).
متوسط عمر مردان در روسیه ۶۲ سال است (۱۳ سال کمتر از متوسط عمر زنان روس). گفته می شود که یکی از عوامل عمر پایین مردان در روسیه، مصرف بیش از اندازه الکل است.

تولید ودکا کارخانه ای هنوز هم انحصاری است و الکلی های خلاف سنگین از عهده قیمت بالای آن بر نمی آیند. به همین دلیل بعضی ها «ساماگون» (Samogon) یا همان «عرق سگی» خانگی درست کرده و می خورند.


«ساماگون» (Samogon)

در خیلی از کشورها تولید و مصرف عرق خانگی مرسوم است؛ «عرق سگی» در ایران، «راکی» در ترکیه، «چاچا» در گرجستان، «اوقی» در ارمنستان و…
«ساماگون» بیشتر از شکر درست می شود، یا از سیب زمینی، چغندر و میوه های مختلف و در بیشتر در شهرهای کوچک تر تولید و خرید و فروش و مصرف می شود.

بهروز بهادری فر

مطالب مرتبط:
سالا
ترشی در روسیه
لوبوک (Lubok)

لطفا ما را دنبال و به دوستان خود معرفی کنید!
تلگرام: telegram.me/iloverus
یوتیوب: goo.gl/vQKFiv
ساندکلاود: goo.gl/t9w4P9
فیس بوک: goo.gl/XWfPVU
اینستاگرام: goo.gl/bhGT4m

این عکس های تاریخی مردم روسیه را هنگام مصرف الکل نشان می دهد.

ادامه‌ی خواندن